Gestart in 2007 is de VU-opleiding Science, Business & Innovation (SBI) uitgegroeid tot de grootste bacheloropleiding binnen de Faculteit der Exacte Wetenschappen, met 194 ingeschreven studenten. Het succes is niet in de laatste plaats te danken aan de grote betrokkenheid van docenten, VU-diensten én de SBI-studenten.
SBI is in goede samenwerking en sterke inbedding met partner-faculteiten Economische Wetenschappen en Bedrijfskunde (FEWEB) en Sociale Wetenschappen (FSW) tot stand gekomen. Mede hierdoor is SBI in staat geweest om haar vernieuwende weg te vinden, accreditatie te behalen (2010) en de huidige positie te verwerven. Inmiddels hebben meerdere bachelorstudenten SBI een goed passende baan, heeft een tiental een stage of studiejaar in het buitenland gedaan – met name in VS, Europa en Canada – en wordt er stage gelopen bij bedrijven en instellingen door heel Nederland. Dit studiejaar is ook de mastervariant SBI van start gegaan.
Meer informatie over de opleidingen:
www.vu.nl/sbi
http://www.vu.nl/nl/opleidingen/masteropleidingen/opleidingenoverzicht/s-z/science-business-innovation/index.asp
Onzichtbaarheidsmantel werkt nu ook overdag
Onderzoekers zijn erin geslaagd een onzichtbaarheidsmantel te ontwikkelen die in alle golflengtes van zichtbaar licht werkt.
De onzichtbaarheidsmantel is niets nieuws. Wetenschappers werken er al jaren aan en er zijn zelfs al successen mee geboekt. Het werkt relatief eenvoudig: de mantel buigt licht af, waardoor het niet op een voorwerp erachter valt. Het resultaat: het hele voorwerp wordt onzichtbaar.
Golflengte
De successen die hiermee zijn geboekt, waren echter altijd beperkt. Onderzoekers konden met een mantel alleen infraroodlicht of microgolven afbuigen.
Gaatjes
Maar nieuw onderzoek heeft nu een mantel opgeleverd die in alle varianten zichtbaar licht werkt. De onderzoekers bouwden hun ‘mantel’ op met behulp van een dunne laag siliciumnitride met hele kleine gaatjes erin en poreus glas. De mantel veranderde de manier waarop licht werd gebroken. Wanneer de mantel voor een muur met een bobbel erin werd gehouden, kon de mantel het doen lijken alsof die bobbel er helemaal niet was.
De ontwikkeling van een onzichtbaarheidsmantel is niet alleen nuttig voor militaire doeleinden. Wetenschappers kunnen door de mantel ook meer te weten komen over hoe ze licht kunnen sturen. Dat kan op lange termijn weer leiden tot bijvoorbeeld efficiëntere zonnepanelen.
De onzichtbaarheidsmantel is niets nieuws. Wetenschappers werken er al jaren aan en er zijn zelfs al successen mee geboekt. Het werkt relatief eenvoudig: de mantel buigt licht af, waardoor het niet op een voorwerp erachter valt. Het resultaat: het hele voorwerp wordt onzichtbaar.
Golflengte
De successen die hiermee zijn geboekt, waren echter altijd beperkt. Onderzoekers konden met een mantel alleen infraroodlicht of microgolven afbuigen.
WIST U DAT…
…er ook gewerkt wordt aan een ‘mantel’ die ervoor zorgt dat u niet te horen bent?
Maar nieuw onderzoek heeft nu een mantel opgeleverd die in alle varianten zichtbaar licht werkt. De onderzoekers bouwden hun ‘mantel’ op met behulp van een dunne laag siliciumnitride met hele kleine gaatjes erin en poreus glas. De mantel veranderde de manier waarop licht werd gebroken. Wanneer de mantel voor een muur met een bobbel erin werd gehouden, kon de mantel het doen lijken alsof die bobbel er helemaal niet was.
De ontwikkeling van een onzichtbaarheidsmantel is niet alleen nuttig voor militaire doeleinden. Wetenschappers kunnen door de mantel ook meer te weten komen over hoe ze licht kunnen sturen. Dat kan op lange termijn weer leiden tot bijvoorbeeld efficiëntere zonnepanelen.
Higgs-deeltje: hier bevindt ‘ie zich niet
Ze hebben ‘m nog niet gevonden, maar wetenschappers kunnen nu alvast wel met zekerheid zeggen waar het deeltje zich niet bevindt.
Wetenschappers die werken met de Large Hadron Collider hebben vastgesteld dat het Higgs-deeltje zich in ieder geval niet ophoudt tussen de 145 GeV en 400 GeV. Het deeltje zou niet zo massief zijn. Dat betekent dat er nu enkel nog gezocht moet worden tussen de 115 GeV (die ondergrens werd eerder al vastgesteld) en 145 Gev.
December
Goed nieuws: volgens de onderzoekers helpen deze nieuwe grenzen de zoektocht zeker vooruit. Zo zouden de wetenschappers nog voor het eind van dit jaar vast moeten kunnen stellen of het deeltje echt bestaat. “Als Higgs bestaat dan moet het daar zijn,” stelt onderzoeker Vivek Sharma. “En als het er niet is dan weten we dat tegen december.”
Hoop
In juli kregen we nog even hoop toen bekend werd dat zowel de Large Hadron Collider in Zwitserland als de deeltjesversneller in Amerika fluctuaties had opgemerkt die wezen op het bestaan van Higgs. Inmiddels zijn die fluctuaties bestudeerd en hebben onderzoekers meer gegevens verzameld. En het ziet er niet goed uit. “Als je vijftig procent meer gegevens toevoegt dan verwacht je dat het signaal groeit, maar dat doet het niet.” “Het is duidelijk dat de oude gegevens en de nieuwe gegevens verschillende verhalen vertellen,” voegt onderzoeker Bill Murray toe. “Welke van de twee het juiste vertelt, kunnen we nog niet zeggen.”
In andere woorden: we zijn toch weer terug bij af. Met als enige verschil dat het zoekgebied iets kleiner is geworden. Of de onderzoekers Higgs nog gaan vinden? Mogelijk bestaat het deeltje niet eens en dan is er pas echt werk aan de winkel: er zal dan een heel andere theoretische verklaring moeten komen voor het feit dat deeltjes massa hebben.
Wetenschappers die werken met de Large Hadron Collider hebben vastgesteld dat het Higgs-deeltje zich in ieder geval niet ophoudt tussen de 145 GeV en 400 GeV. Het deeltje zou niet zo massief zijn. Dat betekent dat er nu enkel nog gezocht moet worden tussen de 115 GeV (die ondergrens werd eerder al vastgesteld) en 145 Gev.
December
Goed nieuws: volgens de onderzoekers helpen deze nieuwe grenzen de zoektocht zeker vooruit. Zo zouden de wetenschappers nog voor het eind van dit jaar vast moeten kunnen stellen of het deeltje echt bestaat. “Als Higgs bestaat dan moet het daar zijn,” stelt onderzoeker Vivek Sharma. “En als het er niet is dan weten we dat tegen december.”
WIST U DAT…
…wetenschappers wel al andere nieuwe deeltjes ontdekt hebben?
In juli kregen we nog even hoop toen bekend werd dat zowel de Large Hadron Collider in Zwitserland als de deeltjesversneller in Amerika fluctuaties had opgemerkt die wezen op het bestaan van Higgs. Inmiddels zijn die fluctuaties bestudeerd en hebben onderzoekers meer gegevens verzameld. En het ziet er niet goed uit. “Als je vijftig procent meer gegevens toevoegt dan verwacht je dat het signaal groeit, maar dat doet het niet.” “Het is duidelijk dat de oude gegevens en de nieuwe gegevens verschillende verhalen vertellen,” voegt onderzoeker Bill Murray toe. “Welke van de twee het juiste vertelt, kunnen we nog niet zeggen.”
In andere woorden: we zijn toch weer terug bij af. Met als enige verschil dat het zoekgebied iets kleiner is geworden. Of de onderzoekers Higgs nog gaan vinden? Mogelijk bestaat het deeltje niet eens en dan is er pas echt werk aan de winkel: er zal dan een heel andere theoretische verklaring moeten komen voor het feit dat deeltjes massa hebben.
Elektrische auto kan al rijdend opladen
Een onderzoeker van de TU Delft toont aan dat het mogelijk is om de accu van een elektrische wagen al rijdend op te laden.
Het is op dit moment één van de belangrijkste nadelen van de elektrische auto: de wagen komt niet ver. Mensen zijn bang dat ze met een lege accu langs de weg komen te staan en kiezen daarom toch maar voor de ‘gewone’ auto of een hybride. Maar wat nu als die angst kan worden weggenomen? Dan kan de elektrische auto wellicht aan een echte opmars beginnen.
Parkeren
Er wordt reeds hard gewerkt aan een oplossing voor dit probleem. Zo bedachten onderzoekers al dat elektrische auto’s kunnen opladen wanneer ze voor een stoplicht moeten wachten of geparkeerd staan.
Spoel
Onderzoeker Chopra van de TU Delft gaat echter een stap verder. Hij laat zien dat elektrische auto’s zelfs op kunnen laden wanneer ze rijden. Door spoelen in de weg te plaatsen, kan de auto in theorie voldoende energie verzamelen om een veel groter bereik te krijgen. Met behulp van case studies toonde hij aan dat deze methode echt werkt en ook de moeite waard is.
Chopra is overigens niet de enige bij TU Delft die zich verdiept in de kansen en tekortkomingen van de elektrische auto. Onderzoeker Long Lam vindt het ook interessant en publiceert tegelijkertijd met Chopra een onderzoek naar de levensduur van Li-ionbatterijen. Hij heeft een model ontwikkeld waarmee te voorspellen is hoe lang een batterij meegaat. Dit model kan dat aan de hand van diverse factoren (bijvoorbeeld het rijgedrag) berekenen. En dat is onder meer handig voor leasemaatschappijen. Zij gaan nu altijd nog uit van de kortste levensduur en daardoor is het leasen van een elektrische auto duur. Door voor iedereen persoonlijk uit te rekenen hoelang een batterij meegaat, kan er een eerlijkere prijs worden afgesproken.
http://www.scientias.nl/elektrische-auto-kan-al-rijdend-opladen/45261
Het is op dit moment één van de belangrijkste nadelen van de elektrische auto: de wagen komt niet ver. Mensen zijn bang dat ze met een lege accu langs de weg komen te staan en kiezen daarom toch maar voor de ‘gewone’ auto of een hybride. Maar wat nu als die angst kan worden weggenomen? Dan kan de elektrische auto wellicht aan een echte opmars beginnen.
Parkeren
Er wordt reeds hard gewerkt aan een oplossing voor dit probleem. Zo bedachten onderzoekers al dat elektrische auto’s kunnen opladen wanneer ze voor een stoplicht moeten wachten of geparkeerd staan.
WIST U DAT…
…een elektrische auto onlangs op één batterijlading meer dan 1600 kilometer aflegde?
Onderzoeker Chopra van de TU Delft gaat echter een stap verder. Hij laat zien dat elektrische auto’s zelfs op kunnen laden wanneer ze rijden. Door spoelen in de weg te plaatsen, kan de auto in theorie voldoende energie verzamelen om een veel groter bereik te krijgen. Met behulp van case studies toonde hij aan dat deze methode echt werkt en ook de moeite waard is.
Een spoel in het wegdek. Afbeelding: TU Delft.
http://www.scientias.nl/elektrische-auto-kan-al-rijdend-opladen/45261
Laser kan droogte aanpakken
Dansen laserstralen straks een regendans om een einde te maken aan de droogte? Wetenschappers zien er wel wat in.
In een nieuw experiment tonen onderzoekers aan dat lasers inderdaad in staat zijn om het weer te beïnvloeden. Het is niet voor het eerst dat de wetenschap controle probeert te krijgen over het weer. Eerder werd er al geëxperimenteerd met het in de lucht brengen van kleine deeltjes ijs. Het idee was dat water zich hier omheen kon verzamelen en uit kon groeien tot een wolk en regenbui.
Veelbelovend
Maar de ontwikkelde methodes zijn niet heel veelbelovend. En dus kijken de onderzoekers verder. Lasers leken een goede optie en experimenten onderschrijven dat.
Luchtvochtigheid
De onderzoekers lieten bij diverse temperaturen, verschillende mates van luchtvochtigheid en uiteenlopende omstandigheden in de atmosfeer laserstralen los. Ze ontdekten dat de stralen leiden tot de groei van hele kleine waterdruppeltjes. Zelfs als de luchtvochtigheid slechts 70 procent is, kunnen die druppeltjes ontstaan. Helaas zijn ze nog te klein om regen te vormen, maar het is een begin.
Controleerbaar
De onderzoekers zijn met name te spreken over de controleerbaarheid van hun methode. Andere aanpakken, zoals bijvoorbeeld het aanbrengen van kleine stukjes ijs, zijn moeilijk te controleren. Het is namelijk lastig vast te stellen of het deze kleine deeltjes zijn die uiteindelijk tot regen leidden. Met lasers is dat ietsje gemakkelijker. Ze kunnen heel doelgericht en op vaste tijden worden ingezet. Door dat een aantal dagen achter elkaar te doen, kan gekeken worden welk effect de lasers werkelijk hebben.
Nog een lange weg te gaan
“We zijn nog ver verwijderd van het punt waarop lasers regen maken,” stelt onderzoeker Jérôme Kasparian. De deeltjes die door toedoen van de laser (middels chemische reacties) ontstaan, zijn te klein. “Ze zouden tien tot honderd keer groter moeten zijn om echt regen te produceren.”
Nader onderzoek is hard nodig, maar lasers lijken zeker een rol te kunnen spelen in de droogte, zo concluderen de onderzoekers in het blad Nature Communications.
In een nieuw experiment tonen onderzoekers aan dat lasers inderdaad in staat zijn om het weer te beïnvloeden. Het is niet voor het eerst dat de wetenschap controle probeert te krijgen over het weer. Eerder werd er al geëxperimenteerd met het in de lucht brengen van kleine deeltjes ijs. Het idee was dat water zich hier omheen kon verzamelen en uit kon groeien tot een wolk en regenbui.
Veelbelovend
Maar de ontwikkelde methodes zijn niet heel veelbelovend. En dus kijken de onderzoekers verder. Lasers leken een goede optie en experimenten onderschrijven dat.
Luchtvochtigheid
De onderzoekers lieten bij diverse temperaturen, verschillende mates van luchtvochtigheid en uiteenlopende omstandigheden in de atmosfeer laserstralen los. Ze ontdekten dat de stralen leiden tot de groei van hele kleine waterdruppeltjes. Zelfs als de luchtvochtigheid slechts 70 procent is, kunnen die druppeltjes ontstaan. Helaas zijn ze nog te klein om regen te vormen, maar het is een begin.
Controleerbaar
De onderzoekers zijn met name te spreken over de controleerbaarheid van hun methode. Andere aanpakken, zoals bijvoorbeeld het aanbrengen van kleine stukjes ijs, zijn moeilijk te controleren. Het is namelijk lastig vast te stellen of het deze kleine deeltjes zijn die uiteindelijk tot regen leidden. Met lasers is dat ietsje gemakkelijker. Ze kunnen heel doelgericht en op vaste tijden worden ingezet. Door dat een aantal dagen achter elkaar te doen, kan gekeken worden welk effect de lasers werkelijk hebben.
Nog een lange weg te gaan
“We zijn nog ver verwijderd van het punt waarop lasers regen maken,” stelt onderzoeker Jérôme Kasparian. De deeltjes die door toedoen van de laser (middels chemische reacties) ontstaan, zijn te klein. “Ze zouden tien tot honderd keer groter moeten zijn om echt regen te produceren.”
Nader onderzoek is hard nodig, maar lasers lijken zeker een rol te kunnen spelen in de droogte, zo concluderen de onderzoekers in het blad Nature Communications.
Dag, gloeilamp van 60 watt!
Vandaag is het dan zover: er komt een einde aan de roemrijke geschiedenis van de gloeilamp van 60 Watt.
Vanaf vandaag mag de gloeilamp van 60 watt in Europa niet meer geproduceerd of geïmporteerd worden. Dat betekent dat de gloeilamp langzaamaan van het toneel zal verdwijnen. De allerlaatste exemplaren die nu nog in de winkels liggen, worden verkocht en dan is het einde verhaal.
Eerder hebben de gloeilampen van 100 watt al het veld moeten ruimen. En ook de rest van de gloeilampen kunnen de dans niet ontspringen: ze worden stuk voor stuk uit huizen verbannen.
Zo worden mensen gedwongen om massaal over te stappen op veel zuinigere lampen. Een nobel streven, maar lang niet iedereen is er blij mee. Sommigen vinden dat de betutteling van de overheid te ver gaat. Anderen vinden het licht van de spaarlampen niet fel genoeg of gewoonweg niet mooi. Weer anderen vinden het een geweldig initiatief en zijn de gloeilamp allang vergeten. En u?
Geschreven door Caroline Hoek op 1 september 2011 om 8:30 uur
http://www.scientias.nl/dag-gloeilamp-van-60-watt/45750
Vanaf vandaag mag de gloeilamp van 60 watt in Europa niet meer geproduceerd of geïmporteerd worden. Dat betekent dat de gloeilamp langzaamaan van het toneel zal verdwijnen. De allerlaatste exemplaren die nu nog in de winkels liggen, worden verkocht en dan is het einde verhaal.
Eerder hebben de gloeilampen van 100 watt al het veld moeten ruimen. En ook de rest van de gloeilampen kunnen de dans niet ontspringen: ze worden stuk voor stuk uit huizen verbannen.
Zo worden mensen gedwongen om massaal over te stappen op veel zuinigere lampen. Een nobel streven, maar lang niet iedereen is er blij mee. Sommigen vinden dat de betutteling van de overheid te ver gaat. Anderen vinden het licht van de spaarlampen niet fel genoeg of gewoonweg niet mooi. Weer anderen vinden het een geweldig initiatief en zijn de gloeilamp allang vergeten. En u?
Geschreven door Caroline Hoek op 1 september 2011 om 8:30 uur
http://www.scientias.nl/dag-gloeilamp-van-60-watt/45750
Abonneren op:
Posts (Atom)